تابلوی "آفرینش آدم" یکی از مشهورترین آثار هنری در جهان است که توسط میکل آنژ در سقف کلیسای سیستین در واتیکان نقاشی شده است. این اثر در حدود سال 1512 میلادی تکمیل شده و بخشی از یک پروژه بزرگتر برای نقاشی کل سقف کلیسا بوده است. تابلو آفرینش آدم به تصویر کشیدن لحظه ای از کتاب پیدایش در عهد عتیق است که در آن خداوند زندگی را به آدم، اولین انسان، می بخشد.
در این نقاشی، خداوند و آدم با انگشتان دراز شده خود به سمت یکدیگر نشان داده شده اند، اما انگشتان آن ها به طور کامل به یکدیگر نمی رسند، که این فاصله نمادی از فاصله بین انسان و خدایی است. خداوند در این تصویر در میان یک گروه از فرشتگان و در ظاهری پر قدرت و دارای حرکت نشان داده شده است، در حالی که آدم به تنهایی و در حالتی آرام و تفکر در کناری قرار دارد.
این اثر نه تنها به خاطر زیبایی بصری اش بلکه به خاطر عمق معنایی و تفسیرهای فلسفی و دینی که به همراه دارد، شهرت زیادی کسب کرده است. تابلو آفرینش آدم به عنوان یک نماد فرهنگی عمیقاً در هنر و فرهنگ غرب نفوذ کرده و در طول قرون مختلف به شکل های گوناگونی تفسیر و بازتاب داده شده است.